Wobec przeżywanego cierpienia można przyjąć różną postawę. Z jednej strony może pojawić się bunt, brak akceptacji bolesnej sytuacji i poczucie braku sensu doświadczanego bólu. Istnieje jednak możliwość innego odniesienia w stosunku do własnego cierpienia. Akcentuje się tutaj nie tylko postawę znoszenia bólu, aby psychologicznie zabezpieczyć się przed destruktywnym jego wpływem i ochronić się przed rozpaczą

Światłość ze Światłości, która istnieje odwiecznie w majestacie Trójcy Świętej, uniża się i wkracza w mroki historii ludzkiego życia jaśniejąc w betlejemskim żłóbku. Kontynuując zaś swą ziemską wędrówkę, idzie dalej, by po drodze wstąpić na Golgotę i zajaśnieć blaskiem zmartwychwstania. Całe to dzieło Światłości dokonało się dla mnie – zaciemnionego i tkwiącego w mrokach osobistej historii

W czasie oczekiwania na kogoś, kto ma przybyć na spotkanie, mogą nam towarzyszyć różne postawy i emocje. Różnią się one w zależności od osobistej relacji z osobą, która zapowiada swoją wizytę. Z inną gotowością i stopniem entuzjazmu czeka się na kogoś, kogo dobrze się zna i z kim ma się zażyłą więź, aniżeli na osobę nieznajomą, z którą nie miało się wcześniejszego kontaktu

Jedność wspólnoty Kościoła Katolickiego jako jednego Mistycznego Ciała Chrystusa urzeczywistnia się nie tylko w łączności ochrzczonych pomiędzy sobą na Ziemi, ale rozciąga się poza wymiar rzeczywistości widzialnej. Zjednoczenie to w ramach jednej społeczności przynależących do Zbawiciela obejmuje zarówno wiernych, którzy pielgrzymują w życiu ziemskich drogą wiary, jak i wszystkich już zbawionych w Niebie oraz także tych, których dusze jeszcze potrzebują oczyszczenia w rzeczywistości czyśćca

Człowiek w różnych dziedzinach życia wymaga wsparcia ze strony innych osób, aby móc odpowiednio się rozwijać i realizować życiowe zadania. Potrzebuje on obok siebie tych, którzy zajmą się jego wychowaniem, edukacją, wprowadzeniem go w świat wartości oraz zadbają o to, aby mógł realizować swe najgłębsze pragnienia związane z powołaniem do dialogu ze Stwórcą

Na szczęście dziś rozumiemy, że każdy kolejny rok naszego życia jest dla nas darem, aby jak najlepiej wykorzystać wolność otrzymaną od Boga Stwórcy. Nie musimy biernie oczekiwać na jakąś deterministyczną powtórkę przeszłości, ale możemy w każdej chwili życia decydować jak wykorzystamy naszą wolność. Mamy ciągłą szansę właściwie kształtować przy pomocy Bożego wsparcia dar wolności na naszej życiowej drodze

W naturalny rytm życia ludzkiego obok czasu pracy wpisany jest wypoczynek. Stwarza on możliwość nie tylko regeneracji w wymiarze cielesnym w całej jego psychosomatycznej specyfice, ale umożliwia również czerpanie dobra dla sfery ludzkiego ducha. To właśnie w tej dziedzinie człowiek ma możliwość refleksji nad sensem swojego życia i wszelkich podejmowanych w tym świecie działań

W czerwcu w sposób szczególny skupiamy naszą uwagę na Sercu Wcielonego Syna Bożego. W nabożeństwach czerwcowych, podczas których modlimy się litanią do Serca Pana Jezusa, mamy okazję coraz bardziej wnikać w głębię miłości Zbawiciela, który pozwala na krzyżu przebić swe Serce, aby wypłynęła z Niego krew i woda jako ożywczy zdrój miłosierdzia

Siostry i Bracia. Tegoroczny miesiąc maj, oprócz ważnych dla naszego uświęcenia Nabożeństw Majowych niesie dla nas wiele dodatkowych, ważnych wydarzeń. 16 maja, w Święto Św. Andrzeja Boboli – Patrona Polski, rozpocznie się w naszej parafii peregrynacja kopii cudownego obrazu Świętej Rodziny. Od zeszłego roku peregrynuje on po naszej toruńskiej diecezji, od parafii do parafii

Siostry i Bracia!
Dzieląc się radością płynącą ze Zmartwychwstania Jezusa Chrystusa, życzymy Wam, aby czas Świąt Paschalnych i każdy dzień Waszego życia był nieustanną okazją do wzrastania w wierze, że śmierć na zawsze została pokonana i przez łaskę mamy udział w zwycięstwie naszego Zbawiciela

Człowiek nosi w sobie rany grzechu pierworodnego, który osłabiając ludzką naturę, naraził ją na uległość różnorakim pokusom. Jako skutek upadku pierwszych rodziców istnieje w człowieku potrójna skłonność do zła: pożądliwość oczu, pożądliwość ciała i pycha żywota (por.1J 2,16)

Człowiek został obdarzony naturalnym zmysłem wzroku, aby dzięki oczom jako organem cielesnym kontaktować się z otaczającą rzeczywistością tego świata. W naturze ludzkiej istnieje jeszcze inne, głębsze spojrzenie. Mówiąc metaforycznie (obrazowo) chodzi o wzrok duchowy, który dzięki odpowiedniej nadprzyrodzonej pomocy jest zdolny dosięgać rzeczywistości przekraczającej wymiar tego, co postrzegalne zmysłami

Panie, dziękujemy, że przyszedłeś i stałeś się tak bliski przyjmując ludzkie ciało. Przyszedłeś nas zbawić, odkupić nasze grzechy! Tak, wiemy o tym i dziękujemy… Przyszedłeś również po to, aby nauczyć nas żyć; żyć na ziemi dla życia wiecznego!

Adwent – czas oczekiwania i przygotowania na przyjście Jezusa Chrystusa.
Gdy ktoś wyraża chęć przybycia i zapowiada swoją wizytę, mogę przyjąć różną postawę w czasie oczekiwania na spotkanie. Zależy ona w dużej mierze od mojej osobistej relacji z osobą, która zamierza mnie odwiedzić

Dzień pierwszy i drugi listopada nazywane są często „dniami zadumy”. Wydaje mi się, że to takie określenie, które może nas odwieść od istoty przesłania uroczystości Wszystkich Świętych i Dnia Zadusznego. Ludzie postoją nad grobami, powspominają dawne czasy, niektórzy pomodlą się i życie dalej toczy się jak toczyło… Oczywiście, nie neguję, wręcz przeciwnie – popieram zwyczaj odwiedzania w tym dniu cmentarzy, jeśli jest tam autentyczna, prawdziwa, tzn. z wiarą odmówiona modlitwa – to Bogu niech będą dzięki

Odmawiajcie Różaniec!
Jak echo rozbrzmiewają te słowa Matki Bożej wypowiadane w Lourdes, w Gietrzwałdzie, Fatimie i w wielu miejscach objawień Najświętszej Maryi Panny.

Myśląc o tym miesiącu przychodzą na pamięć dwa wydarzenia. Pierwsze radosne, choć okupione krwią polskiego oręża – Wiktoria Wiedeńska z 1683 r. i drugie smutne, również okupione krwią polskiego żołnierza i cywilów – zakończenie kampanii wrześniowej 1939 r.

Odpust Lipski, procesja Bożego Ciała i wiele innych wydarzeń religijnych, są okazją do zamanifestowania na zewnątrz swojej wiary. To prawda. Jednak musimy pamiętać, że te i inne zewnętrzne, bardzo ważne wydarzenia, winny wypływać i budować wewnętrzną postawę naszej duszy. Idziemy do Lip, miejsca wybranego przez Matkę Najświętszą nie po to, aby zaspokoić „swoje potrzeby”, ale by się umocnić, aby spotkać na sposób wiary żywą Osobę Chrystusa i Jego Najświętszej Matki

Czas szybko upływa. Rozpoczynamy kolejny miesiąc – czerwiec. Z Maryjnego maja wchodzimy w tajemnicę Bożej, nieskończonej miłości, której znakiem jest Najświętsze Serce Pana Jezusa

Pamiętamy wydarzenie z Wieczernika, kiedy Zmartwychwstały Pan ukazał się Apostołom. Nie było wówczas wśród nich św. Tomasza. Kiedy uczniowie Pana opowiadali mu o tym co zaszło podczas jego nieobecności, on nie dał im wiary. Kiedy Chrystus ponownie przyszedł do nich, św. Tomasz upadł przed Nim i wypowiedział słowa: "Pan mój i Bóg mój!", na co Zmartwychwstały rzekł: "Uwierzyłeś, bo Mnie zobaczyłeś. Błogosławieni, którzy nie widzieli a uwierzyli."

Dzisiejsza narracja neopogańska używając pięknych w swym wyrazie słów określeń, zwodzi ludzi. Od dziecka wmawia się człowiekowi, że skazany jest na sukces, ma myśleć pozytywnie i być optymistą. Można powiedzieć, że te czy inne słowa pięknie brzmiące, ciepłe i miłe dla ucha są swoistymi „dogmatami” współczesnego świata. Osobiście wolę umiejscowić je w zbiorze „usypiaczy sumienia i kontaktu z rzeczywistością”