Jak przeżywamy Wielki Post w tym roku, jak z naszymi postanowieniami? Przeżywany czas nie na darmo nazywamy czasem łaski, ponieważ możemy z pomocą Bożą wyprostować ścieżki naszego życia i sprawdzić swoją kondycję duchową. Nastrój tych 40 dni niejako „krzyczy” do nas: „Zatrzymaj się!”, „Pomyśl o Bogu w swoim życiu!”, „Pomyśl jaki jesteś!”
Pamiętamy z lekcji historii i języka polskiego wiadomości o polskich powstaniach narodowych. Nie wiadomo dlaczego, a może wiadomo?, dlaczego wkładano nam do głów, że pierwszym z nich było Powstanie Kościuszkowskie z 1794 r. Dziś, jest to z pewnością dziejowa sprawiedliwość, wielu historyków skłania się ku temu, aby za pierwsze powstanie uznać Konfederację Barską
Chrystus, Emmanuel - Bóg z nami przyszedł nas zbawić. To chcemy przypomnieć sobie, świętując Boże Narodzenie i nigdy o tym nie zapomnieć. Przyszedł On również dać nam pokój, taki pokój, którego nic i nikt nie jest w stanie nam ofiarować.
W pierwszą niedzielę Adwentu 2017 r. Kościół Katolicki w Polsce wchodzi z hasłem „Duch, który umacnia miłość”. Przez dwa kolejne lata będziemy rozwijać tematykę kolejnego sakramentu chrześcijańskiego wtajemniczenia, jakim jest bierzmowanie. Jest to temat i sprawa ważka, ponieważ dostrzegamy w naszych kościołach coraz mniej młodzieży.
1 i 2 dzień listopada choć kieruje naszą myśl w stronę Nieba i Czyśćca, winien również rodzić refleksję na temat nas samych. Czy wszyscy, którzy żyją w tym czasie co my, będą świętymi, osiągną Niebo? Niestety nie możemy na to pytanie odpowiedzieć twierdząco w stu procentach! Nie możemy też wskazać, kto do ich grona trafi, a kto nie – to jest tajemnica umierania i tego w jakim stanie duszy człowiek opuszcza ten świat, czy pojednany z Panem, czy też nie
Rozpoczynamy miesiąc szczególnej modlitwy - Różańca Świętego. Jest to wyjątkowa modlitwa, prosta i skuteczna, do której wzywa nas Matka Najświętsza podczas swoich objawień w Fatimie, Gietrzwałdzie i wielu innych miejscach. Historia Kościoła natomiast uzmysławia nam poprzez wiele zwycięskich wydarzeń, że to właśnie dzięki Różańcowi Pan Bóg okazywał ludziom i światu swoją łaskę. Zaplanujmy sobie czas na tę modlitwę w kościele lub w gronie rodziny.
Niebawem zakończy się jubileuszowy rok, w którym wspominamy i pochylamy się nad orędziem Matki Bożej z Fatimy. Ufam,że wielu z nas przejęło się na nowo wezwaniem Matki Bożej do nawrócenia i czynienia pokuty za grzechy własne i innych. Chcemy przecie ż Nieba, czyli życia z Panem na wieki,czyli w czasie bez czasu, bez końca. Stąd troska i wezwanie Najświętszej Maryi Panny, z jednej strony tak proste i oczywiste, z drugiej strony wymagające.
Czy modlimy się regularnie, codziennie, przynajmniej rano i wieczorem? Czy niedzielna i świąteczna Msza św. jest dla mnie centrum tygodnia? Jak się modlę?
Obchodzimy 100-lecie objawień Matki Bożej w Fatimie. Tam, jak w wielu innych miejscach, NMP wzywa ludzi do nawrócenia i modlitwy różańcowej. Może wydawać się nam, jeśli chodzi o nawrócenie,że sprawa nas nie dotyczy. Przecież nie zabijamy, nie cudzołożymy, nie kradniemy, więc!, to nie do mnie.
Stało się dziełem Opatrzności Bożej,że w naszym pofranciszkańskim kościele parafialnym św. Jana i św. Michała w Lubawie oddolnie, nie w sposób wyreżyserowany, pojawiają się pewne ważne znaki. Naszym zadaniem jest je,przy pomocy światła Ducha Świętego, dobrze i owocnie odczytać.
Droga Siostro i Drogi Bracie, stajemy przed największą prawdą naszej katolickiej wiary, którą celebrujemy przez trzy dni zwane Świętym Triduum Paschalnym, ale które są tak naprawdę jednym wydarzeniem. Wydarzenie to określane jako Pascha, Odkupienie, to nic innego jak dzieło Chrystusa Pana,który przez swoją Mękę, Śmierć i Zmartwychwstanie przywrócił nam możliwość życia w niebie.
Wielki Post skłania nas w sposób wyjątkowy, szczególny do refleksji nad naszym życiem i pracy nad nim. Chciałbym abyśmy dzisiaj podjęli bardzo ważny temat dotyczący grzechów przeciwko Duchowi Świętemu. Słyszymy bowiem w Ewangelii św. słowa Pana Jezusa, który poucza,że: „Każdy grzech i bluźnierstwo będą odpuszczone ludziom, ale bluźnierstwo przeciwko Duchowi nie będzie odpuszczone" (Mt 12, 31).
Moi Kochani! Weszliśmy w Nowy Rok z opieką św. Franciszka z Asyżu,któremu powierzyliśmy naszą parafię, miasto i całą Ziemię Lubawską. Św.Franciszek, który tak bardzo ukochał Pana Jezusa Eucharystycznego zaprasza nas do kaplicy Jemu dedykowanej, abyśmy zaglądając do niej, oddali cześć wystawionemu w monstrancji naszemu Zbawicielowi.
Jesteśmy już po spowiedzi św. w dekanacie lubawskim i naszych lubawskich parafiach. Nie podobna bowiem, aby świętować, „dotykać” nowo narodzone Dziecię – Mesjasza bez czystego, przygotowanego serca.
Roraty to Msza wotywna o Najświętszej Maryi Pannie.Nazwa pochodzi od pierwszych słów pieśni na Wejście Rorate coeli desuper - Niebiosa,spuście z rosą. Podczas tej Mszy zapalana jest świeca przy ołtarzu,ozdobiona niebieską wstążka.Symbolizuje ona Matkę Bożą, jako Jutrzenkę,poprzedzającą przyjście na świat Chrystusa
Tytuł pod dzisiejsze zamyślenie było pozdrowieniem funkcjonującym niegdyś w klasztorach kontemplacyjnych mającym zwracać uwagę na nieuniknioną konieczność śmierci każdego człowieka, a co za tym idzie na niepokładanie ufności i nadziei w rzeczach tego świata. Niebawem udamy się liczniej niż kiedykolwiek w roku na cmentarze
Jedną z najczęstszych refleksji, którą winien podejmować chrześcijanin jest jego relacja do Pana Boga, czyli wiara i miłość do Niego. Można bowiem w każdej sferze swego życia pozostać bezrefleksyjnym, czyli wegetować z dnia na dzień, myśląc i mówiąc: „Jakoś tam będzie”. Otóż nie! Postawa tak, prędzej czy później, wyda brzemienne na przyszłość złe owoce. Coś stracimy, zagubimy, pogrzebiemy, zmarnujemy – często bezpowrotnie
Chrzest dziecka pociąga za sobą wiele, dalszych i bliższych, przygotowań. Wybieramy dziecku imię, zastanawiamy się nad wyborem rodziców chrzestnych, aby byli nimi wierzący i praktykujący katolicy – czyli ludzie przykładni; chcemy, aby wszystko wypadło jak najlepiej. Jednak wśród wspomnianego natłoku spraw może, niestety, umknąć uwadze przygotowanie duchowe do należytego przeżycia sakramentu ich dziecka.
Żyjemy w świecie, w którym na co dzień spotykamy się, doświadczamy wielu znaków. Są one praktycznie na każdym kroku, często tak oczywiste, że nawet nad nimi się nie zastanawiamy. Znaki i symbole są również obecne w świętej liturgii, w sakramentach świętych. Zatrzymajmy się pokrótce nad tymi, które tworzą sakrament chrztu św. Symbol wody.
Każdy sakrament jest spotkaniem człowieka z żywym, żyjącym pośród nas i działającym Chrystusem. Nie jest to odtwarzanie żadnych, wcześniej ustalonych obrzędów, ceremonii.
